نه قبله در تو که قبله‌نماست در تو بقیع            نه کعبه کعـبۀ اهل ولاست در تو بقیع

هزار مرتبه برتر از عرش حق هستی            نیاز خانۀ اهل سـماء است در تو بقیع

سکوت محض تو در اوج غربت تاریخ            نماد نـالـۀ قـلـب خـداست در تو بـقـیع

همین که بی‌حرم و گنبدی و گل دسته            نشان ز واقعه‌ای غم فزاست در تو بقیع

به هر دو عالم اگر فخر می‌کنی چه عجب            مـزار مـادر شـاه وفـاست در تو بقـیع

به اشک نم نم خود زائرت سحر می‌گفت            شمیم عـلـقمه و کـربلاست در تو بقیع

اگر چه مهـد ولایی، به کـربلا نـرسی            کجا سری ز تن خود جداست در تو بقیع

کنار تـربت مـادر به یاد کـرب و بـلا            صدای نالۀ مهدی رساست در تو بقیع